17 Μάι Οργανωμένους και νόμιμους χώρους εγκατάστασης ζητούν οι διαμεταφορείς

Οργανωμένους και νόμιμους χώρους εγκατάστασης ζητούν οι διαμεταφορείς
Οργανωμένους και νόμιμους χώρους εγκατάστασης ζητούν οι διαμεταφορείς
Την οριοθέτηση του επαγγέλματος του διαμεταφορέα και παράλληλα την ένταξη των επιχειρήσεων διαμεταφοράς σε οργανωμένους χώρους υποδοχής ζητεί η Πανελλήνια Ένωση Επιχειρήσεων Διαμεταφοράς (ΠΕΕΔ), εν όψει της πρωτοβουλίας του υπουργείου Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων να προχωρήσει στη δημιουργία νέου νομοθετικού πλαισίου στο τομέα της εφοδιαστικής και στη λειτουργία μικρών κέντρων διανομής.

Η πάγια θέση της ΠΕΕΔ, όπως εκφράζεται και από τον Πρόεδρό της κ. Ι. Σιαμά, είναι ότι οι διαμεταφορείς θα πρέπει να μετεγκατασταθούν σε εγκαταστάσεις νόμιμες και οργανωμένες. <<Είναι κοινό μυστικό ότι οι εγκαταστάσεις στον Ελαιώνα, όπου σήμερα δραστηριοποιούμαστε, σε ποσοστό 95% είναι παράνομες. Ζητάμε λοιπόν να δοθεί μια οριστική λύση>>, τόνισε ο κ. Σιαμάς, επισημαίνοντας ότι <<όταν η ίδια αγορά έχει ΄΄δημιουργήσει΄΄ έναν συγκεκριμένο χώρο, δεν μπορεί η πολιτεία να λέει στην επιχείρηση να μετακινηθεί μόνη της όπου είναι επιτρεπτό. Αυτό είναι μεγάλο λάθος. Η όποια μεταστέγαση θα πρέπει να γίνει προς την κατεύθυνση της οργανωμένης μετακίνησης. Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με την επιβίωση των δικών μας επιχειρήσεων αλλά και για λόγους περιβαλλοντικούς και οικονομικούς>>, εξηγεί ο Πρόεδρος της ΠΕΕΔ.

Η ευκαιρία

Το καθεστώς των παράνομων εγκαταστάσεων των επιχειρήσεων ίσχυε μέχρι το 2004, οπότε και δόθηκε μια προσωρινή αδειοδότηση, η οποία έχει λάβει δύο διαδοχικές παρατάσεις, με την τελευταία να λήγει το 2012. Ο κ. Σιαμάς αναφέρεται στην ανάπλαση της περιοχής του Ελαιώνα, λέγοντας ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια πρώτης τάξης ευκαιρία για την επίλυση του προβλήματός τους, παρέμεινε όμως ανεκμετάλλευτη. <<Η ανάπλαση είχε ορισμένα στάδια, με κυρίαρχο εκείνο της απομάκρυνσης των οχλουσών δραστηριοτήτων όπως ήταν τα βυρσοδεψία. Παρ΄ ότι λοιπόν απομακρύνθηκαν από την εν λόγω περιοχή, στη συνέχεια εγκαταστάθηκαν σε διάσπαρτα σημεία, χωρίς τις κατάλληλες υποδομές, με αποτέλεσμα το πρόβλημα με τα λήμματα να μεταφερθεί στην ουσία από τη μια περιοχή σε άλλες. Και εμείς, 15 χρόνια μετά την εφαρμογή της ανάπλασης της Ελαιώνα, εξακολουθούμε να παραμένουμε εκεί. Όσο για τις επιχειρήσεις που αποφάσισαν να μετακινηθούν στην περιοχή του Ασπροπύργου, η αλήθεια είναι ότι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα ακόμη και βιωσιμότητας>>.

Κατά τον κ. Σιαμά, η υφιστάμενη κατάσταση αδειοδότησης, (Νόμος 803/1997 με εκτελεστική διάταση το ΠΔ 79/2004), όχι μόνο δεν ενισχύει τη συγκέντρωση των επιχειρήσεων, αλλά δεν αποτελεί και τμήμα του δημοσίου δικτύου μεταφορών. Επίσης, ενώ αποτυπώνει τη λογική της ισόρροπης ανάπτυξης των πόλεων, δεν υπάρχει πρόβλεψη για περιοχές με ανάγκες εξυγίανσης. Τα βασικά, λοιπόν, προβλήματα που πρέπει να επιλυθούν, εστιάζονται στις χρήσεις γης εκτός σχεδίου, στη συγκέντρωση επιχειρήσεων, στην εξυγίανση των βεβαρημένων περιοχών και στην άρση της αυθαιρεσίας.

Σε δύο φάσεις

Η πρόταση της ΠΕΕΔ είναι να διατηρηθεί ο υπάρχων νόμος και να υπάρξει ορισμός του χώρου ανάπτυξης των υπηρεσιών εφοδιαστικής με φάσεις. Επιπλέον, όσον αφορά στα κέντρα διανομής που σχεδιάζει το υπουργείο, ο κ. Σιαμάς εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό του τόσο για τον σκοπό της ίδρυσής τους όσο και για τον τρόπο λειτουργίας τους. <<Παρ΄ ότι λέγεται ότι η Επιτροπή Ειδικών είναι εκείνη που θα καθορίσει τον τρόπο λειτουργίας τους, πιστεύω ότι οι αποφάσεις έχουν ληφθεί επί της αρχής. Η δική μου αίσθηση είναι ότι η ιστορία γίνεται φωτογραφικά για να μπορέσουν να αδειοδοτηθούν οι μεγάλες εταιρείες logistics. Πρόκειται για μεγάλη αυθαιρεσία και παρ΄ ότι θα είναι στα όρια της νομιμότητας εκτιμώ ότι δεν θα μπορέσει να σταθεί σε ενδεχόμενες προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Πέραν όμως όλων αυτών, υπάρχει και ένα άλλο αντικειμενικό πρόβλημα. Η επιτροπή, η μελετητική ομάδα αλλά και η νομοθετική ομάδα θα καταρτίσει νόμο που δεν θα ορίζει λεπτομέρειες ιδιωτικής πολεοδόμησης, κτιρίων, διοδίων, τεχνικών λεπτομερειών κλπ. Οι λεπτομέρειες θα καθορισθούν με Προεδρικό Διάταγμα που θα ακολουθήσει και πιθανώς και στη νέα νομοθεσία να αναπαραχθούν τα ίδια με σήμερα προβλήματα. Και το λέω αυτό, γνωρίζοντας ότι για να αποκτήσει κάποιος άδεια σταθμού φορτοεκφόρτωσης εμπορευμάτων απαιτείται το ελάχιστο 250 τ.μ. αδιάφορο αν είναι κτίριο ή γη και δεν μπορεί να εκδοθεί η άδεια, καθώς δεν υπάρχουν οι χωροθετήσεις, η κατάλληλη άδεια οικοδομής, κ.ο.κ. Σκεφτείτε τα προβλήματα που θα προκύψουν όταν η έκταση θα αφορά 10-30 στρέμματα. Επιπροσθέτως, οι περιβαλλοντικές μελέτες των μεγάλων έργων είναι πιο σύνθετες και ενίοτε χρονοβόρες>>.

Η θέση της ΠΕΕΔ είναι ότι θα πρέπει να διατηρηθούν οι βασικοί λόγοι ψήφισης του Ν. 3333 για τα εμπορευματικά κέντρα και η όποια αναμόρφωσή του θα πρέπει να γίνει στην κατεύθυνση της ελκυστικότερης και ευκολότερης συλλογής των στοιχείων και των διαδικασιών ίδρυσης καθώς και της σύνδεσης των εμπορευματικών κέντρων στο δίκτυο.

Οριοθέτηση του επαγγέλματος

Πρωτίστως όμως θα πρέπει οι επιχειρήσεις να αποκτήσουν μια ταυτότητα και να οριοθετηθούν οι δραστηριότητές τους, καθώς από το σύνολο των υπηρεσιών εφοδιαστικής που αφορούν την αποθήκευση, τη διαμεταφορά και τη μεταφορά, προϋποθέσεις αδειοδότησης υπάρχουν μόνο για τους μεταφορείς. Επομένως, κατά τον κ. Σιαμά η θα πρέπει οι προϋποθέσεις των μεταφορέων να ενταχτούν σε μια γενικότερη ομπρέλα, ή να υπάρξει ξεχωριστή αδειοδότηση για την αποθήκευση και τη διαμεταφορά, ή αυτές οι δύο δραστηριότητες να αδειοδοτηθούν μαζί.

Ωστόσο, όπως επισημάνθηκε, <<στις δύο τελευταίες περιπτώσεις δεν υπάρχει δίαυλος σύνδεσης με τη μεταφορά και δεν καταλήγει στον στόχο που είναι η ενιαία εφοδιστική αλυσίδα>>. Εδώ λοιπόν, σύμφωνα με τον κ. Σιαμά, εντοπίζεται και το πρόβλημα, καθώς έχουν διαμορφωθεί μέχρι στιγμής δύο τάσεις : Αυτή που τα θέλει όλα ελεύθερα, δηλαδή, όποιος έχει χρήματα και θέλει να επενδύσει σε έναν τομέα να μπορεί να το κάνει και η άλλη τάση που ναι μεν τα θέλει όλα ελεύθερα αλλά υπό έλεγχο. <<Ο έλεγχος δυστυχώς στην Ελλάδα γίνεται μόνο στην αρχή. Τίθεται λοιπόν ένα θέμα κατά πόσον οι παράγοντες της αγοράς, βιομηχανίες, μεταφορείς, χονδρέμποροι, θέλουν να μπουν σε μια τέτοια διαδικασία. Εκτιμώ ότι δεν θέλουν>>.

ΠΕΕΔ – Τι ζητάει

Οι συνέργειες είναι το ζητούμενο για την ΠΕΕΔ. Όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε ο πρόεδρός της, δεν έχει νόημα να λειτουργήσει ένα κέντρο διανομής και να δραστηριοποιηθεί μόνο μία επιχείρηση. Ο τρόπος επιλογής τους όμως θα πρέπει να γίνει εφόσον υπάρξει χαρακτηρισμός των εταιρειών. <<Προτείνουμε να υπάρχει πρώτα απορρόφηση των υπηρεσιών εφοδιαστικής από περιοχές που εξυγιαίνονται, να ακολουθήσουν όσες δεν είναι αδειοδοτημένες, αλλά δεν προέρχονται από εξυγίανση και στο τέλος αυτές που έχουν αδειοδοτηθεί πριν από την ολοκλήρωση του νομοσχεδίου και θέλουν φυσικά να μετεγκατασταθούν. Με τις προϋποθέσεις αυτές, μπορούν να ορισθούν εναλλακτικές μορφές ανάπτυξης των υπηρεσιών εφοδιαστικής>>.

Παρουσιάζοντας την κατάσταση όπως αυτή έχει διαμορφωθεί σήμερα στον τομέα της εφοδιαστικής, ο κ. Σιαμάς ανέφερε ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις δεν μπορούν να πραγματοποιούν μεταφορές συγκεκριμένου είδους τις οποίες εκτελούν οι διαμεταφορείς. <<Οι εταιρείες logistics, οι οποίες στην ουσία είναι εταιρείες που κάνουν αποθήκευση, – γιατί logistics σημαίνει μια ταυτοποιημένη διαδικασία που ξεκινά από την αποθήκευση, συνεχίζει στη διαμεταφορά και καταλήγει στη μεταφορά -, πήραν το εμπόρευμα από τους προμηθευτές, αλλά δεν κατάφεραν να έχουν τη διακίνηση και την οργάνωση της μεταφοράς μέχρι τον τελικό προορισμό, με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να το δίνουν σε μας. Η διαφορά είναι ότι έχει γίνει αφαίμαξη, δηλαδή εκεί που ένα κομμάτι της πίτας το μοιράζονταν μεταφορείς και διαμεταφορείς, τώρα διανέμεται μεταξύ αποθηκευτή, διαμεταφορέα και μεταφορέα>>.

Όπως τονίστηκε κατά τη συζήτηση, η διαφορά πλέον είναι ότι οι αποθηκευτικές εταιρείες συνάπτουν συμβόλαιο για ένα μεγάλο εύρος υπηρεσιών (εισαγωγή φορτίου, τοποθέτηση παλέτας, παραγγελιοληψία), οι οποίες χρεώνονται χωριστά στους αποθέτες. Από τους διαμεταφορείς ζητείται μια ενιαία τιμή, με όλο αυτό το πακέτο υπηρεσιών, που ανάγεται σε τιμή κομίστρου (τιμή μεταφοράς).

Αν όλοι γνώριζαν ότι το καθετί είναι μια ξεχωριστή υπηρεσία, θα την κοστολογούσαν και θα τη χρέωναν αντίστοιχα και στους άλλους.

<<Σημασία έχει ότι δεν μπορείς με τεχνάσματα να οδηγήσεις έναν κλάδο σε μαρασμό και σε κλείσιμο. Εμείς λοιπόν θέλουμε την επιβίωσή μας μέσα από ένα οργανωμένο χώρο (κέντρα διανομής, εμπορευματικό κέντρο) και μία ταυτότητα (μητρώο ή κάτι ανάλογο). Θέλουμε τη διατήρηση του ΠΔ 79 ως ισχύει που είναι για όλη την Ελλάδα και αν υπάρξει νέα νομοθεσία να προβλέπει τη συνέργεια που είπαμε και να γίνει κατά προτεραιότητα, στο πολεοδομικό κέντρο της Αθήνας>>, επισημαίνει ο κ. Σιαμάς.

Επιτροπή Logistics

Η άποψη του κ. Σιμά, σχετικά με το πόρισμα στο οποίο καλείται να καταλήξει η Επιτροπή Logistics του Υπουργείου για την εφοδιαστική αλυσίδα, είναι ότι δεν πρέπει να είναι κοινό. Όπως υποστηρίζει <<είναι εύκολο να λέμε θέλουμε μια ενιαία άδεια, αλλά όταν θα οριστούν οι προϋποθέσεις, μπορεί να αποκλείονται περισσότεροι από όσους έχουμε φανταστεί. Επίσης, αυτό που διαφαίνεται από τα μέλη, είναι ότι θέλουν πλήρως ανοιχτό επάγγελμα χωρίς να υπάρχουν κάποια κριτήρια. Δεν γίνεται να μην οριστούν κάποια κριτήρια. Και φυσικά δεν συζητάνε για ενιαία άδεια εφοδιαστικής>>. Αντίθετα, ο ίδιος εκτιμά ότι η μόνη λύση είναι μία άδεια και για τις τρεις δραστηριότητες. <<Αυτή τη στιγμή οι μεταφορείς έχουν έναν νόμο, έχουν κάτι, είναι χαρακτηρισμένοι, έχουν ενταχθεί σε ένα πλαίσιο και τους δίνεται η δυνατότητα να κάνουν και τις άλλες δύο δραστηριότητες που εκτελούμε εμείς. Οι διαμεταφορείς δεν έχουν κάτι. Ζητάμε, λοιπόν, να αποκτήσουμε μια υποτυπώδη ταυτότητα και να ενταχθούμε σε οργανωμένους χώρους υποδοχής>>.

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ Δ.Χ.

Ιδιαίτερα επικριτικός υπήρξε ο κ. Σιαμάς με τον τρόπο με τον οποίο έγινε η απελευθέρωση των οδικών εμπορευματικών μεταφορών, υποστηρίζοντας ότι <<έγινε γιατί έπρεπε να γίνει. Από τη μια μέρα στην άλλη, πλήρες απελευθέρωση. Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχουν οφέλη προς το παρόν από το άνοιγμα του επαγγέλματος, ενώ υπάρχουν πολλά κενά. Η σημερινή νομοθεσία λέει το εξής : Θα πρέπει να δημιουργηθεί ειδική εταιρεία, που να είναι μεταφορική με τις αντίστοιχες προϋποθέσεις. Το παράλογο είναι ότι η μεταφορική εταιρεία στην πορεία μπορεί να επεκτείνει τις δραστηριότητες της σε οποιοδήποτε τομέα>>. Ο ίδιος εκτιμά ότι θα υπάρξουν σημαντικές αλλαγές ως προς την πληρότητα των φορτίων των φορτηγών που σήμερα είναι κάτω του 50% -σε ότι μετακινείται στην Αττική -, εξαιτίας της πληθώρας στόλου αλλά και των πωλήσεων που έχουν μειωθεί δραματικά, συμπαρασύροντας και τα διακινούμενα εμπορεύματα. Επίσης, από τη στιγμή που τα Νομαρχιακά Δ.Χ.Φ. εξισώνονται με αυτά των εθνικών μεταφορών, <<αυτόματα το τονάζ θα εκτοξευτεί και δεν θα υπάρχει κανένα νόημα για κάποιον να αποκτήσει καινούργιο όχημα>>.

Ι. Σιαμάς

Πρόεδρος